گاهی به بعضی از آدما بیشتر از ظرفیتشون توجه میشه...
گاهی آدمها اینهمه ارزش ندارند که ما فکر میکنیم
گاهی اشتباهی آدمها رو بزرگ میکنیم
و بهشون بها میدیم
تا آخر سر رو سرمون خراب بشند...!
تجربه ی اولم نیست، اما لعنت به مهر و محبت...
که نمیتونم بیخیال بعضیا بشم
عجب...
خدایا کرمت رو شکر
بهر حال این یارو هم رفت، اگر تا 2 هفته دیگه برگشت قدمش رو سر چشم، اگر هم نه که...
بره به درک
+پ.ن: یه چایی وقتی سرد بشه و دوباره گرم بشه، دیگه طعم اولیه رو نمیده... هیچکسم دوس نداره بخوردش، مگر اینکه مجبور باشه!
++پ.ن: خدای من چقدر ب فکرش بودم...
